Kathmandu

De laatste 12 dagen hebben we geracet tegen de tijd. Meer dan 1000 kilometer afgelegd om op tijd in Kathmandu te zijn. Op tijd om onze Spaanse fietsvrienden terug te ontmoeten. We genieten van elkaars gezelschap en het delen van weetjes, hoogtepunten en ergernissen.

Kathmandu, een mythische stad, en niet zonder reden. Ik heb nog nooit een hoofdstad gezien die – in infrastructureel opzicht – zo slecht was voorbereid op de 21ste eeuw. Geen metro, welgeteld twee wegen met dubbele rijstroken, een exploderende bevolking,….
De stad heeft zo haar eeuwenoude karakter weten te bewaren en heeft zo al eeuwenlang reizigers, hippies en avonturiers aangetrokken. De straten zijn heel smal, de gebouwen zien er heel authentiek (als een gebouw op instorten staat is het dan authentiek?) uit. De hele stad bulkt van de tempels. Bovendien is er een hele wijk helemaal uitgerust voor de westerling. Gisteren zijn we naar een Belgische Frituur geweest. Een puntzak met echte mayonaise. Een culinair thuiskomen.

Tien dagen terug hebben we – niet zonder opluchting – India verlaten. Nepal was een verbetering in heel wat opzichten. Oprecht vriendelijke mensen heel wat minder verkeer, veel meer bossen,… Alleen het weer in de vlakte was wat teleurstellend; soms volledige dagen mistig. Maar nu we aangekomen zijn in de bergen is de mist ook verdwenen.

We toeren hier nu nog 10 dagen rond en midden maart komt de mama van Heidi ons bezoeken. Daarna gaan we terug naar Pakistan om de Himalaya over te steken naar China.