Goa

Er waren drie dingen die niet mochten gebeuren op reis: een accident, mijn kader die breekt (aluminium is hier niet te lassen) en problemen aan de trapas. Na 10.500 kilometer is het zover: de lagers van Heidi’s fiets hebben het begeven midden in het Indiase niemandsland.

Fietsen in India lijkt ons niet echt gegund. Na wachten op een visa, dagen in de trein en ziekte nu dit. De lagers voor de trapas zijn hier niet te verkrijgen dus moesten we die via DHL laten opsturen. Opnieuw zes dagen wachten.  Het opsturen is een dure bedoening om niet te spreken van de zes nachten hotel de talloze telefoons naar belgie om dat geregeld te krijgen, zeven uren bus enkel om het wisselstuk te gaan halen….
Gelukkig was er de reddende Engel, Wouter, de fietsenmaker uit Landegem (allen daarheen voor een nieuwe fiets) die ons telefonisch heeft bijgestaan bij het demonteren van de trapas en zijn werk heeft laten vallen om het onderdeel per DHL naar India te sturen.

We zaten vast in een heel klein stadje en doodden onze tijd met internet, lezen en rondlummelen. Er was een lichtpuntje, via via hebben we bij een vrouw een hele namiddag kookles ‘Indiase keuken’ gekregen. Heel leerrijk en lekker.

De laatste dagen fietsen waren echter weer heel mooi. Fietsen langs paradijselijke stranden.

Conclusies

We zijn nu een half jaar onderweg… Tijd voor wat bedenkingen en horizontale en verticale lijnen. Dit zijn mijn subjectieve zwart-witte indrukken maar zoals altijd ligt de waarheid in het midden.
Let wel, het zijn soms kritische bemerkingen, maar de verschillen met onze samenleving vallen ook het meeste op.

• Ondanks hun verscheidenheid hebben Aziaten twee kenmerken gemeen: thee en goud.
  De Iranezen en Turken drinken het mierezoet, de Pakistani en Indiers drinken het met melk, maar overal en altijd wordt er thee gedronken. (Roemenie en Bulgarije horen niet tot Azie om de simpele reden dat er geen thee wordt gedronken. De Oost-blokkers verenigen zich rond bier, vodka, palinka,… als je er maar zat van wordt).
  Een andere constante is goud. Alle vrouwen zijn wandelende goldnuggets. Nen kilo goud aan de oren, nog wat in de neus, nen dikken gouden enkelband. Hun geloof en preutsheid verhinderen wellicht een gigantische gouden ‘Roi Albert’ tussen de benen. Meermaals krijgt Heidi de vraag waarom zij geen goud draagt. Getrouwde vrouwen tonen hier hun status door zich te tooien met het edele metaal. India, een van de armste landen ter wereld, is veruit de grootste consument van goud en diamanten.
• Aziaten kunnen niet luisteren. Je kijkt nog maar met vragende ogen of ze hebben hun antwoord al klaar. De meesten luisteren nauwelijks naar wat we zeggen en antwoorden naast de kwestie.
• de westelijke Aziaat herken je ook aan gezichtsbegroeiing. Een baard in Iran en Pakistan, de snor in Turkije en Pakistan. In China schijnt er enkel haar te staan op hun Engels en hun eten…..
• We liepen al niet zo hoog op met religie. Bij aanvang van onze tocht hadden we verwacht wat meer begrip te kunnen opbrengen voor de verschillende wereldreligies op onze tocht (Christendom, Islam en Hindoeisme). Het tegendeel is echter waar. We hebben wel een beter inzicht gekregen en proberen met respect te kijken naar hun cultuur, maar kijken met ongeloof, wantrouwen en soms afkeurend naar sommige stompzinnige, holle rituelen, mens- en vrouwonterende gebruiken, hun totale negeren van wetenschappelijke feiten, hun vermenging van staat en religie, het onvermogen om ook maar iets in het geloof ter discussie te stellen, de neiging om andere religies aan te vallen of te vervallen in fundamentalisme.
• 99 procent van de mensen heeft enkel het beste met je voor en is vredelievend. Politiek, machtshonger en propaganda zet mensen van andere nationaliteit of religie tegen elkaar op.
• 95 procent van de mensen (behalve in India) is ongemeen gastvrij. Deze gastvrijheid is onbegrensd in moslimlanden.
• Hoe je het draait of keert…. voor fantastische fietservaring moet je in de (hoge) bergen zijn: heldere lucht, levendige kleuren, meestal weinig verkeer, fantastische panorama’s….
• Vraag nooit de weg aan iemand. Mensen in Azie hebben geen enkel ruimtelijk inzicht, kunnen geen kaart lezen en weten het verschil niet tussen 1 en 100 kilometer. Vertrouw soms op de kaart maar vooral op jezelf. Zelfs de meest intelligente mensen kunnen nauwelijks een plannetje op papier tekenen.
• Zoals overal ter wereld zijn de vrouwen mooier dan de mannen.
• In vergelijking met West-Europa valt het totale gebrek aan culturele leven en sociale cohesie op. Zeker in moslimlanden. Iedereen is enkel krampachtig bezig met persoonlijk op de ladder der menselijke welvaart te klimmen. De rat race en niets anders. Niets cultuur of buurt- of gemeenschapsgevoel. Nauwelijks verenigingen of ngo’s die ergens voor staan. Geen humanisme. Enkel religie en commercie. Dus ik vond ook weinig respect voor het leven en dat uit zich vooral in een niets ontziend verkeer waar iedereen in een auto onbedoeld een gevaar is voor iemand anders en de onbeschrijfelijke afwezigheid voor respect voor natuur of milieu. Dit wordt wel gecompenseerd door hun heel sterke familiebanden. Alles speelt zich af in en rond de familie en het gezin. Natuurlijk hebben wij door onze rijkdom de luxe in het Westen om ons met andere zaken dan overleven bezig te houden, maar toch zie ik ook bij rijkere Aziaten hetzelfde gedrag dan bij hun minder fortuinlijke landgenoten. ·
• 95 procent van de Aziaten trouwt niet uit liefde. Bijna alle huwelijken zijn gearrangeerd.
• Door de vrijheid die wij in het westen kennen hebben wij een samenleving waar afwijkende meningen of afwijkend gedrag min of meer getolereerd worden. Niet zo hier. Iedereen lijkt op elkaar en handelt op dezelfde manier. De meesten zien er hetzelfde uit, dragen dezelfde kleren, denken hetzelfde, luisteren  naar de zelfde muziek,… Alleen over politiek kunnen er verschillen bestaan. Een monolithische samenleving waar uit de band springen niet wordt gesmaakt.
• De wereld is te klein voor alle Aziaten.
• We zouden van fietsen ons beroep kunnen maken.
• De mensen in alle landen zijn heel wantrouwig tegenover hun buren. Overal waar je komt krijg je te horen dat je net door een heel gevaarlijk gebied hebt gefietst, dat de mensen uit het buurland allemaal dieven zijn, dat de mensen in het huis ernaast – waar je net thee hebt gekregen – niet te vertrouwen zijn, dat je goed moet opletten op de weg met de kleine dorpjes want de dorpelingen zijn primitievelingen, enzoverder… Natuurlijk zijn we bijna overal als koningen ontvangen.
• Alcohol is niet altijd een zegen (nee, ik heb geen kater). In moslimlanden is alcohol zo goed als niet te krijgen. In India, Roemenie en Bulgarije hebben we verschillende voorbeelden gezien van de vloek van alcohol: de volledige mannelijke bevolking van het dorpje overdag verenigd rond de toog, kotsende wrakken op straat, een man die aan zijn armen naar buiten wordt gesleept en voor dood op straat wordt achtergelaten,….. En jawel, het gaat altijd om mannen.

Allez, een algemene conclusie: We zijn heel dankbaar om hier te fietsen en alles mee te maken maar we zijn tegelijk blij dat we in Belgie geboren zijn (alleen het weer en de bergen ontbreken). Hoewel we in West-Europa in een heel andere ‘rat race’ zijn beland, de race van het consumeren, de dwingelandij van het eeuwige kopen, het mee- en hip zijn,… hebben we 1 troef: Vrijheid. Vrijheid om bv een jaar te gaan fietsen, om eens zot te doen, om je mening te zeggen, om met iemand van Limburg te trouwen,…

Dus beste lezers, denk en leef bewust. Denk na over wat je wil. Beperk je keuzes niet tot bv ‘heb ik deze I-pod wel nodig? (ps: ik heb ook een I-pod). Geniet met volle teugen van alle kansen die je in Belgie krijgt!

Morgen nemen wij een trein naar Noord-India en vandaar gaat het de Himalaya in. We rijden zo diep tot het weer of de sneeuw ons tegen houdt.